οξυ-

οξυ-
(ΑΜ οξυ-)
α' συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθ. ὀξύς και προσδίδει στο β' συνθετικό την ιδιότητα τού αιχμηρού, τού μυτερού (πρβλ. οξύ-ρρινος, οξύ-ρρυγχος), τού διαπεραστικού (πρβλ. οξύ-τονος, οξύ-φωνος), τού έντονου, τού ισχυρού (πρβλ. οξυ-πόρφυρος, οξυ-ωπής), τού γρήγορου, τού εύκολου (πρβλ. οξυ-κίνητος, οξυ-μαθής, οξυ-πετής) ή τού όξινου (πρβλ. οξύ-γαλα, οξυ-λίπαρος, οξύ-πικρος). Το επίθ. εμφανίζεται ως α' συνθετικό και σε ορισμένους ξεν. όρους που έχουν εισαχθεί στην Ελληνική ως αντιδάνεια (οξύγναθος, πρβλ. αγγλ. oxygnathous, οξυγόνο, πρβλ. γαλλ. oxygene).Σύνθ. με α' συνθετικό οξυ-: οξυάκανθα, οξυβόας, οξύγαλα, οξύγλυκος, οξυγώνιος, οξυδερκής, οξυήκοος, οξύηχος, οξύθυμος, οξύκεδρος, οξυκέφαλος, οξύμελι, οξυμυρσίνη, οξύμωρος, οξύνους, οξύπικρος, οξύπους, οξύπρωρος, οξυπύθμενος, οξυρεγμία, οξύρρινος, οξύρρυγχος, οξυτελής, οξύτονος, οξύτριχος, οξυφλεγμασία, οξύφυλλος, οξύφωνος
αρχ.
οξυακουσίλογος, οξυαύγεια, οξύβαρις, οξυβελής, οξυβόλος, οξυβουλία, οξύγενυς, οξύγοος, οξυγράφος, οξύδουπος, οξυδρομεύς, οξυέθειρος, οξύζωμος, οξυηχής, οξυθάνατος, οξυθηγής, οξύθηκτος, οξυθρήνητος, οξύθριξ, οξυκαμπής, οξυκάρδιος, οξυκάρηνος, οξυκέλευθος, οξυκέρατος, οξυκίνητος, οξύκομος, οξύκρατον, οξυκώκυτος, οξυλαβής, οξυλάλος, οξυλίπαρος, οξυλιπής, οξυμαθής, οξύμηλον, οξυμελής, οξυμελίκρατον, οξυμέριμνος, οξυμήνιτος, οξύμολπος, οξυνοσία, οξυόστρακος, οξυπαγής, οξυπαθής, οξύπεινος, οξυπέπερι, οξύπετρος, οξυπευκής, οξύπληκτος, οξυπλήξ, οξυπόδης, οξυπόρος, οξύπτερος, οξύπυκνος, οξυπύνδαξ, οξυπώγων, οξυρεπής, οξύρριν, οξύρροπος, οξυσάκχαρον, οξυσιτία, οξύστερνος, οξύσχοινος, οξυτέλευτος, οξυτενής, οξυτόκιον, οξυτόμος, οξυτόρος, οξυτρίφυλλον, οξυτυρία, οξύφαγρος, οξυφαής, οξυφεγγής, οξύφθογγος, οξυφοίνικος, οξύφρων, οξύχειρ, οξύχολος, οξυωπής, οξυωπός, οξυώριος
αρχ.-μσν.
οξυβλέπτης, οξυδρόμος, οξύκερως, οξυλάπαθον, οξυόδους, οξυπείνης, οξυπετής, οξύστομος
μσν.
οξυδαφής, οξύβλαπτα, οξυθέριστος, οξυκέντητος, οξυκόρακος, οξυκόρυμβος, οξύκραμα, οξυκυάμια, οξύλαβος, οξύλευκος, οξύμορφος, οξυπολυφαγία, οξυπονία, οξυπόρφυρος, οξύπυγος
νεοελλ.
οξυάντοχος, οξύαυλος, οξύκεντρος, οξυκόρυφος, οξύληκτος, οξύπλους, οξύπρυμνος, οξύσαγμος, οξυτόκος.

Dictionary of Greek. 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • οξύ — Χημική ένωση, η οποία όταν βρεθεί σε υδατικό διάλυμα υφίσταται διάσταση σχηματίζοντας κατιόντα υδρογόνου (H+), με πυκνότητα ευθέως ανάλογη προς την ισχύ του ο. Τα κατιόντα υδρογόνου είναι άτομα υδρογόνου με μορφή ιόντων, έχουν δηλαδή θετικό… …   Dictionary of Greek

  • οξύ — το έος (ουδ. του επιθ. οξύς), χημική ένωση με ένα ή περισότερα άτομα οξυγόνου, που μπορούν να αντικατασταθούν με ηλεκτροθετικό στοιχείο ή ρίζα, οπότε προκύπτει άλας: Θειικό, υδροχλωρικό οξύ κτλ …   Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)

  • ὀξύ — ὀξύς 2 sharp masc voc sg ὀξύς 2 sharp neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • υδροκυάνιο ή υδροκυανικό οξύ — Οξύ (HCN) αρκετά διαδομένο στο φυτικό βασίλειο με τη μορφή γλυκοζίτη, κοινότερος από τους οποίους είναι η αμυγδαλίνη, στα κουκούτσια πολλών καρπών (κεράσια, βερίκοκα, ροδάκινα) από τα οποία μπορεί να εξαχθεί. Το ανακάλυψε ο Σέελε το 1782 και το… …   Dictionary of Greek

  • καρβαμιδικό οξύ — Οξύ που αποτελεί το μοναμίδιο του ανθρακικού οξέος και έχει τύπο H2NCOOH. Δεν συναντάται σε ελεύθερη κατάσταση, αλλά υπάρχει μόνο με τη μορφή των αλάτων και των εστέρων του. Το αμμωνιακό του άλας έχει τύπο NH2COONH4 και βρίσκεται ως πρόσμειξη στο …   Dictionary of Greek

  • ταυροχολικό οξύ — Οξύ που περιέχεται στη χολή. Είναι προϊόν σύζευξης του χολικού οξέος με την ταυρίνη (C26H45NSO7). Σχηματίζεται στο συκώτι των ζώων και του ανθρώπου και εκκρίνεται με τη χολή στο έντερο. Επιδρά στον μεταβολισμό των λιπών και βοηθάει στη… …   Dictionary of Greek

  • θειικό οξύ — Ανόργανη χημική ένωση, με τύπο H2SΟ4. Η παρασκευή του ήταν γνωστή εδώ και αιώνες από τους αλχημιστές. Βρίσκεται ελεύθερο στη φύση στα νερά του Ρίο Τίντο στην Ισπανία. Είναι η σημαντικότερη ένωση του θείου και αποτελεί ένα από τα κύρια προϊόντα… …   Dictionary of Greek

  • νιτρικό οξύ — Χημική ανόργανη ένωση (H ΝΟ3), ένα από τα ισχυρότερα γνωστά οξέα· στο Μεσαίωνα το χρησιμοποιούσαν οι χαράκτες για εργασίες πάνω σε χαλκό, με το όνομα «άκουα φόρτε». Τα άλατά του συναντιούνται αρκετά στη φύση: στη λιθόσφαιρα βρίσκονται το νιτρικό… …   Dictionary of Greek

  • σαλικυλικό οξύ — Οργανική ένωση του τύπου C7H6O3 είναι ένα αρωματικό οξυοξύ, που μπορεί να θεωρηθεί παράγωγο του βενζόλιου με αντικατάσταση δύο γειτονικών ατόμων υδρογόνου, με ένα καρβοξύλιο ( COOH) και ένα υδροξύλιο ( OH). Περιέχεται σε ποικίλες ποσότητες σε… …   Dictionary of Greek

  • ιππουρικό οξύ — Οργανικό οξύ που αποτελείται από ομάδες βενζοϊκού οξέος και γλυκίνης με τύπο C6H5CONHCH2COOH. Σχηματίζει άχρωμους κρυστάλλους που ανήκουν στο ρομβικό σύστημα, έχει σημείο τήξης 187,5°C, είναι ευδιάλυτο σε ζεστό νερό ή αλκοόλη, αδιάλυτο στο… …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”